‘Een escaperoom voor politieagenten, door studenten: in gesprek met de opdrachtgever’

Afgelopen maart maakte EenVandaag een item over een escaperoom voor politieagenten. Het bijzondere aan deze escaperoom is dat deze ontwikkeld en gemaakt is door studenten van Hogeschool Windesheim in Zwolle. Opdrachtgever Arno Musch, opleidingskundig adviseur bij de nationale politie, vertelt al glunderend over zijn ervaring om als opdrachtgever te werken met studenten.

Arno Musch

Kun je vertellen over het idee achter de escape room?

“Vanuit mijn functie als opleidingskundig adviseur bij de nationale politie schrijf ik opleidingsprogramma’s voor de politieorganisatie. Een van de zaken die politieagenten goed op orde moeten hebben, is de parate wetskennis. Oftewel, de juridische kennis over Nederlandse wetten om te kunnen optreden op straat. Het gaat om veel informatie. Bij elke wet horen andere bevoegdheden. De stof is bovendien vrij droog, net als het leerproces. Je maakt een theoretische toets en daar haal je dan een voldoende voor, of niet. De parate wetskennis leeft totaal niet bij de politie en zeker niet als men eenmaal aan het werk is.”

Een van de eerste dingen die ik als opleidingskundige heb geleerd, is dat je een ander niets kunt leren. Daarmee wordt bedoeld dat iemand zélf bepaalt of hij of zij iets van jou aanneemt of niet. Het enige dat je als opleidingskundige kunt doen, is de drempel verlagen voor de ander om iets van jou aan te nemen. Ik verlaag deze drempel door het creëren van een uitdagende leercontext, waarin mensen op een veilige en prikkelende manier bezig zijn met die parate wetskennis: een escaperoom.”

Hoe legde je de link met Hogeschool Windesheim?

“In eerste instantie ging ik naar een commerciële partij voor het ontwikkelen van die escaperoom. Zij zeiden: “We bouwen precies wat jij vraagt. Dat kost dan vijfenveertigduizend euro.” Ik vond het moreel verwerpelijk om zo’n groot bedrag aan belastinggeld te investeren in een idee dat ‘misschien leuk’ was. Toen ging ik op zoek naar een meer laagdrempelige manier. Een collega, de opleidingsdirecteur van de politie, had goede ervaringen met 038 Serious Gaming van Hogeschool Windesheim. Zodoende kwam ik bij hen terecht. Er werd meteen heel proactief met mij meegedacht. En de mogelijkheden en onmogelijkheden werden geschetst. Ik wilde echter graag in september starten met het ontwikkelen van de escaperoom. Aangezien ik in de laatste week voor de zomervakantie in contact kwam met de hogeschool, was het de vraag of dat zou lukken. Gelukkig bleken er studenten enthousiast te zijn over het concept en er vanuit hun opleiding mee aan de slag te kunnen in september. En met succes – het resultaat is fantastisch!”

Hoe zag de afstemming tussen jouw eisen als opdrachtgever en de leerdoelen van studenten eruit?

“Ik heb duidelijke afspraken gemaakt met Hogeschool Windesheim. De hogeschool bleef verantwoordelijk voor het begeleiden van de studenten. Ik zorgde voor de randvoorwaarden voor het ontwikkelen van de escaperoom, zoals een locatie. Daarnaast hebben we gekeken naar de behoeften van de studenten. We wilden er bijvoorbeeld voor zorgen dat op basis van het project studenten een minor konden behalen of konden afstuderen. Ik was mij ervan bewust dat de studenten een leerproces doormaken. De prijs voor mij als opdrachtgever is daarom ook lager. Als ik had gewild dat de escaperoom precies gebouwd zou worden zoals ik voor ogen had, dan had ik met die commerciële partij in zee moeten gaan.”

Onderdeel zijn van een leerproces betekent ook dat het project de mist in kan gaan. Hoe vond je dat?

“Als opleidingskundige vind ik leerprocessen fantastisch. Het is mijn vak! In het begin was het project nog redelijk vrijblijvend, maar op een gegeven moment moest ik ook aan mijn collega’s communiceren dat de escaperoom in januari opgeleverd zou worden. Ik wilde in januari gaan starten met escaperoom. Dat leverde enige druk op. Daar heb ik af en toe wel slapeloze nachten van gehad. Mocht het echt niet lukken, dan hadden we een backupplan, ofwel een ‘escape’ ingebouwd. Een andere groep studenten zou dan vanaf januari verder kunnen werken aan het project.

Tussen Kerst en Oud en Nieuw liep het even niet zo soepel. In het tempo waarin er tot dan toe gebouwd was, zou de escaperoom ongeveer in juni klaar zijn geweest. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Toen heb ik in overleg met Windesheim besloten om iets directiever te zijn. Studenten hadden de beste bedoelingen, maar liepen elkaar eigenlijk in de weg. Ik heb gezegd dat ik een duidelijke leider wilde, die de taken verdeelt en het proces bewaakt. Dat is ontzettend leerzaam geweest voor de studenten. Zoiets leer je niet in het klaslokaal, volgens bepaalde leerdoelen en beoordelingsstramienen. Ik heb zelf ook nog eens een hoop geleerd.”

Wat heb jij als opdrachtgever geleerd?

“De studenten brachten enorm veel creativiteit in het proces. Ze droegen oplossingen aan en gaven suggesties over hoe zij dingen anders zouden doen. Dat heeft mijn ogen geopend. Binnen de politie is er een redelijke ‘vermijdingscultuur’ wat betreft het maken van fouten. Als er een fout gemaakt wordt, wordt er een zondebok gezocht. Door het werken met de studenten heb ik gemerkt dat deze cultuur angst en voorzichtigheid creëert. Dat gaat ten koste van de creativiteit, terwijl die juist van belang is voor een organisatie als de politie.”

Wat zou jij meegeven als verbeteringen voor dergelijke opdrachten met studenten?

“Om een voorbeeld te noemen: het is een aantal keer voorgekomen dat er een klein mankement aan de escaperoom was. Om de mankementen op te lossen, moest ik een commerciële partij inhuren. Want de studenten met wie ik aan het project werkte hadden hun minor inmiddels behaald of waren afgestudeerd. Het nadeel daarvan was dat die partij niet de geschiedenis en de precieze opbouw van de escaperoom kende. Het zou heel fijn zijn om een soort uitzendbureau te hebben vanuit de Hogeschool Windesheim, waar studenten na het voltooien van hun vak terecht kunnen. Zodat zij, tegen een vergoeding, een voormalige opdrachtgever uit de brand kunnen helpen bij kleine vragen. Op deze manier krijgen zij meteen nog meer praktijkervaring.”

Tot slot: wat wil je meegeven aan andere partijen die overwegen om in zee te gaan met een onderwijsinstelling?

“Ik raad het iedereen aan. Het is ontzettend verfrissend! Zelfs als het je alleen gaat om de slimme en goedkope oplossingen waarmee de studenten komen. Commerciële partijen doen dat wellicht ook, maar dat maakt in het bedrag dat je hen betaalt niets uit. Als ik kijk naar de manier hoe belastinggeld uitgegeven kan worden, dan vind ik het inzetten van studenten op deze manier mooi om te zien. En wat betreft het resultaat: mijn collega’s zijn ontzettend enthousiast en de politie heeft zichzelf op de kaart gezet als innovatieve organisatie én als opdrachtgever.”