Boos! Hoe Anneke mij op de barricade kreeg….

Vrijwilligers in de WW zijn nu van harte welkom bij (veel) sociale ondernemingen

Ergens vorig jaar, midden in corona-tijd, meldde zich Anneke (werkelijke naam bij de redactie bekend ;-), dat klinkt interessant, toch?). Baan kwijt, alleen thuis, en dolblij dat ze zich onder de mensen kon begeven in ons atelier, waar de mondkapjesvraag de pan uit rees. Net als vele anderen voelde ze zich thuis bij ons, had het idee een bijdrage te leveren, zowel aan de aanpak van de corona-crisis als aan Vanhulley, social enterprise sinds 2012.

Voor de volledigheid meldde ze dit zoals het hoort bij het UWV. Die wees haar aanvraag af, want “Vanhulley is een BV en geen Stichting met ANBI-status”. Op straffe van korting op haar uitkering is zij, letterlijk met tranen in de ogen, weer naar huis gegaan. Om daar, in haar eentje, sollicitatiebrieven te gaan schrijven in een tijd dat alles plat lag.

Kortsluiting

Het was al eerder voorgekomen, maar dit was de druppel. Echt, ik kon er niet bij. Halen we met Vanhulley de ene ‘wij-deugen’ stempel na de andere (Register Code Sociale Ondernemingen, BCorp, aangepaste statuten mbt winstbestemming en aandelenuitgifte), hebben we van arbeidsparticipatie nota bene onze core business gemaakt, en dan wordt ons in feite te kennen gegeven dat we aan ‘verdringing op de arbeidsmarkt’ doen? Alsof Anneke, prima opgeleid, een baan als naaister zou ambiëren. Alsof ik niet mijn hele lokale netwerk voor iedereen die hier binnenloopt openzet en introducties verzorg, netwerkgesprekken regel, etc. Of dat nou deelnemers, teamleden, of vrijwilligers zijn.

Bozer en bozer

Dus was ik boos. En omdat de lokale UWV geen kansen zag om uitzonderingen te maken werd ik nog bozer en zocht ik het hogerop. Dankzij Safka van DOEN vond ik in Jessica de Ruiter van De blauwe paraplu een ware partner-in-frustration. Samen rammelden we aan de deur van de City Deal Impact Ondernemen, waar wij beide bij aangesloten zijn. Die deur werd opengedaan door Willemien Vreugdenhil (die gaan we binnenkort inlijsten), die direct ‘aan’ ging. En zo zaten we binnen de kortste keren (online) aan tafel met Bas van het UWV. Die we overlaadden met vele, soms ontroerend mooie testimonials van onze eigen vrijwilligers (Vanhulpeys).

Gelukt!

Lang verhaal kort: het is gelukt! Vrijwilligerswerk met behoud van WW is nu mogelijk. En niet alleen voor de blauwe paraplu en Vanhulley, maar voor ALLE sociaal ondernemers die niet primair voor winstmaximalisatie gaan, maar die juist die andere waarde zien die we creëren door wat we doen. (zie persbericht) Maar vooral ook voor al die mensen met een WW-uitkering die een zinvolle(re) tijdsbesteding zoeken dan thuis te zitten schrijven en wachten. Dus dit voelt als een geweldige stap voorwaarts in de erkenning van ‘onze’ beweging naar een meer maatschappelijk betrokken samenleving. Jiehaaaa!!

Laat je stem horen

Wat bovenstaand nog bijzonderder maakt: eigenlijk was dit al mogelijk sinds 2019, maar soms bereikt beleid niet altijd de uitvoering. Gebeurt geloof ik wel vaker…. Ook daar kan je heel boos om worden, maar voor mij bewijst het vooral dat het echt, echt, echt helpt om je stem te laten horen. Ik vind dat het zelfs je plicht is. Laat je horen, die andere kant weet niet altijd hoe het aan jouw kant ligt. En als jij dat niet laat weten, wie dan wel? Boos worden, lawaai maken, het helpt. Bedankt Anneke. En Safka, Jessica, Willemien en Bas.

En natuurlijk onze eigen Vanhulpeys: dank voor jullie support.

Lawaai maken…..het smaakt naar meer….;-)