De Inclusieve Stad

Dit artikel verscheen eerder op onze zustersite Gemeentenvandetoekomst.nl

De tijd dringt om de identiteitscrisis waarin Nederland zich bevindt op te lossen. Voor mij is de stad in balans een inclusieve stad, waarin wij niet beoordeeld worden op basis van de kleur van onze huid, maar op basis van onze kwaliteiten. In de stad in balans, in mijn inclusieve stad, is er plaats voor iedereen.

Ik wil niets anders dan dat Nederland de eigen geschiedenis onder ogen ziet en daarvan leert. Dat wij, als nazaten van degenen die geprofiteerd hebben van de koloniale tijd, en de nazaten van degenen die dit zijn ondergaan, aan één tafel kunnen zitten om de geschiedenis recht te trekken en opnieuw gezamenlijk geschiedenis te maken.

Dat we samen kunnen onderkennen dat wie voor de één een held is, voor de ander een dader is, en dat we nieuwe helden kunnen gaan delen. En dat we de duistere kanten van de helden waar Nederland op boogt kunnen bespreken, in plaats van bagatelliseren.

De Inclusieve Hoofdstad van Nederland

Tijdens de Dag van de Stad heb ik een idee voorgelegd. Een nieuw initiatief, dat ik als volgt heb verwoord:

Ik roep u op om de steden groot en klein uit te dagen, om zich in te zetten voor het verkrijgen van de eretitel “De Inclusieve Hoofdstad van Nederland”.

Twee jaar lang mag de stad deze titel dragen. Een gemengde commissie maakt de keuze uit de inzendingen. Een commissie van jong en oud, met verschillende deskundigheden, uit verschillende lagen van de bevolking en met verschillende culturele achtergronden, seksuele voorkeuren, verschillende genders en identiteiten, waaronder ook mensen met een beperking.

De steden maken een bidbook, en geven aan hoe zij gaan werken aan een duurzame inclusieve stad.

“Ik roep u op om de steden groot en klein uit te dagen, om zich in te zetten voor het verkrijgen van de eretitel “De Inclusieve Hoofdstad van Nederland””

Een nieuwe beweging in de stad

Ik zie een beweging voor me in de stad die zich beijvert voor die titel. Theaters en zorgcentra, scholen en broedplaatsen, architecten en journalisten, activisten en wetenschappers, buurtvrouwen en sporters. Eenieder op de been om te werken aan een bouwsteen voor die Inclusieve Stad.

In de Inclusieve Hoofdstad van Nederland heeft eenieder een onderzoekende houding, die al vanaf de schoolbanken wordt gestimuleerd. Daar leren alle kinderen bijvoorbeeld dat Jan Ernst Mazeliger geboren is aan de Cotticarivier in Suriname in 1852, nog voor de afschaffing van de slavernij, en dat hij de uitvinder is van de schoenzwikmachine, die – wat daarvoor met de hand werd gedaan – mogelijk maakte, waardoor de schoenenindustrie een impuls kreeg. Dat is een voorbeeld van nieuwe verhalen, van nieuwe helden, die wij kunnen delen. U moest eens weten welke impact het kan hebben op de identiteitsvorming van alle kinderen en in het bijzonder de kinderen van kleur die op Mazeliger lijken. Zij die de weerspiegeling node missen in de geschiedenisverhalen, in de media, de tijdschriften, de kinderfilms.

“In de Inclusieve Hoofdstad van Nederland heeft eenieder een onderzoekende houding, die al vanaf de schoolbanken wordt gestimuleerd”

Als u allen het besluit neemt om zich in te spannen voor de eretitel ‘De Inclusieve Stad’, bereiken wij de positieve start van een nieuwe ontwikkeling, waarin Nederland ook mijn kinderen en kleinkinderen omarmt, en zij kunnen bijdragen aan die inclusieve identiteit.

Ik hoop dat ambtenaren, politici en anderen uit het maatschappelijk middenveld de handschoen oppakken. Doet u mee?

Ernestine Comvalius is directeur van het Bijlmer Parktheater en Theater Krater.